Eira XXXVII : O leiteiro de Ramiras
O leiteiro de Ramiras
*
Medrara-lhe uma nabiça no peito
de tanto comer caldo.
Tinha os olhos azuis celestes
e o pelo centeio, teso segado.
Nascera moi loiro de penugem
e coa pele moi branca de leite.
Herdeiro duma casinha com corte,
carro e junta de vacas.
Herdou quatro terreios na veiga
onde sementava patacas e milho
e dipois da colheita,
punha navos e verzas.
Ordenou ter uma granja bem grande,
tam só de vacas leiteiras.
Nom queria passar fame
e sonhava munguir leite a fartura.
🌟
Moradelha editora
Comentarios
Publicar un comentario