Eira XXVII : Eira de gelo
Eira de gelo
*
Numha fogueira de meigos,
feita numha eira de gelo,
dançavam quatro morcegos,
em noite de pleno luar.
Pintou-se a Lua vermelha,
cos reflexos daquel lume.
Ardia nel roupa velha,
as penas e as amarguras.
Derreteu a geada aira,
formou um burato de lava
e os orelhudos voarom
quando mil demos queimarom.
Encheu-se o poço de estrelas,
nascendo uma Deusa delas.
Roupa branca, cara branca
e olhos rojos ardentes.
E resplandeceu a aira
como um Universo enteiro.
A Lua baixou do ceo
para pousar-se na Deusa.
🌟
Moradelha editora
Comentarios
Publicar un comentario